Dziennik francuski




15-21 Marca 



   


           
 


15 marca 

  Robisz zdjęcie. Pstryk. I odchodzisz. 
Miejsce, które przed momentem skłoniło cię do zrobienia mu zdjęcia, 
zostaje za Toba. Już o nim nie myślisz, już masz je za
"uchwycone", już Twoje zainteresowanie skupione jest na obrazie
ukrytym w aparacie fotograficzny. 
Tego miejsca... może nigdy więcej go nie zobaczysz. 


  Jest w tej obojętnosci coś, co mi się nie podoba. 
Coś, co sprawia że zdjęcie wydaje się "ukradzione". 
I nie chodzi o jakiś szczególny sentyment do miejsc, 
chodzi o samą istotę fotografii w której jest coś z 
podpatrywania i przywłaszczania sobie. Bo w naturze miejsca nie są nam dane,
żeby je zabierać ze sobą, a fotografia to czyni.



16 marca 

  Przyszło mi do głowy żeby pokazać jak dzisiaj wyglądała 
tablica w naszym międzynarodowym labie. 
Dziś wyglądała wyjątkowo "lingwistycznie" plus troche C++ i z 
drobną sugestią dotyczącą analizy, którą się właśnie zajmujemy... 






  Acha, M. zwróciła mi potem uwagę że błędnie napisałem słowo ''żółw''!



17 marca

  Nigdzie we Francji nie znają słodzonego mleka skondensowanego 
w tubkach.  Nie mają też soku z czarnej porzeczki. 
O, przepraszam, sok z czarnej porzeczki jest tutaj
znany, ale stanowczo słabo - z żadka tylko można go kupić w sklepach. 
Prawie tak samo żadko, jak konfiturę z kwiatów bzu, 
która jadłem pierwszy raz w życiu. Ale chwila!, tą konfiture
Zosia przywiozła z Austrii... 

  Za to jest kapusta kiszona. Zwykle w dziale mięsnym supermarketów,
bo służy do wyrobu choucroute czyli kiepskiej wersji naszego bigosu.



18 marca

  Po calym dniu pracy krótka wyprawa na morze. 
Lśnienie fal w świetle księżyca.




19 marca

  Przy okazji czytania pewnego starego artykułu Łysiaka, przypominało mi się
jak to było z bombardowaniami Jugosławii z mojego punktu widzenia. Otóż pracowałem
wtedy szaleńczo i w ogóle nie wiedziałem co się dzieje w świecie. Uświadomił mi to dopiero 
pewien Francuz z którym jadłem obiad: "Starszne co się dzieje w Jugosławii." 
"A co się dzieje" - spytałem. 
"Jak to, nie wiesz? Od dwu tygodni NATO bombarduje Jugosławię". Nie myślałem wtedy o tym wiele,
gdzieś tam zapadło mi w głowie że NATO przywołuje do porządku "złych Serbów", bo takie rzeczy
trąbiły gazety. 

  Wkrótce potem jechałem na trasie Genewa-Kraków rejsowym autobusem "wesołej" 
linii Chrobot Reisen.  Jak rzadko trafił mi się bardzo miły sąsiad, człowiek 
dorabiający sobie w Genewie przy różnych robotach budowlano-wykończeniowych. 
Wracał właśnie z Genewy po kilku miesiącach pracy. Zaczęliśmy rozmawiać,
w którymś momencie zeszło na woję Bałkańską, ja sypnąłem kilka prasowych haseł a
on odparł: "Ja tam nie wiem co się dzieje na Bałkanach, ale znam Serbów i Albańczyków
mieszkających w Genewie i Serbowie ciężko i uczciwie pracują jak ja, a Albańczycy nie wiadomo
skąd mają pieniądze, nic nie robią i jeżdżą Mercami i BM-kami". Jakiś czas potem
podobnie wypowiedział się mój znajomy który odwiedził Bałkany jeszcze w czasie wojny.
Mówił że Serbskie obejścia były zadbane, że ludzie zapracowani, podczas gdy tam, gdzie 
mieszkali Albańczycy było brudno a mężczyźni nic nie robili.


  No i z tego co się udało wyczytać w gazetach, sprawa się rypła po wojnie.
Okazało się że serbskie zbrodnie, o ile w ogóle istaniały, miały o wiele mniejszą
skalę niż przedstawiano w mediach, że Albańczycy mordowali Serbów przynajmniej tak
samo okrótnie jak Serbowie Albańczyków
i że po wojnie mafia Albańska stała się najpotężniejszą mafią w Europie. A cały ten atak
NATO na Serbów wart jest wyśmiania. Jedno wielkie kłamstwo.


  Jak w ogóle możliwe jest takie kłamstwo w epoce powszechnej demokracji i wolności mediów?
To się prawie nie mieści w głowie! Tak samo nie mogłem uwierzyć francuskiemu radiu gdy pewnego pięknego popołudnia
podawało że w wyniku ataku Arabów na Żydowską manifestację w Paryżu jedna osoba została lekko ranna.
Tak się złożyło że widziałem tą manifestację i widziałem niejedną rozbitą, zakrawawioną głowę. A byłem
tam tylko przez moment, bo zdrowy rozsądek kazał brać nogi za pas!


  Co ma robić zwykły człowiek, element 'opinii publicznej' którą się tak manipuluje i
okłamuje? Robić dalej swoje i nie patrzeć na to, co się dzieje? Byłoby to jakieś rozwiązanie 
gdyby nie fakt że okłamywanie ma konkretny cel, często przeciwny celowi jednostki! Doprawdy żyjemy
w "ciekawych" czasach.



20 marca

  "Całowanie w oba policzki stało się we Francji od dobrych dwudziestu lat konwencją niemal
obowiązkową, niezręczną z tego powodu dla tych, którzy się kochają." - pisze 
Kundera w "Tożsamości" z 1997 roku.


  Kilka dni temu w Krakowie miała znowuż miejsce tak zwana inwersja. To zjawisko polega na 
powstaniu przy powierzchni warstwy zimnego powietrza, które nie miesza się z górnymi warstwami.
Zwykle zdarza się w grudniu, w okolicy Świąt Bożego Narodzenia. Stężenie zanieczyszczeń
przekracza wtedy wielokrotnie dopuszczalne normy, ludzie czują się źle. Czy coś z tym można zrobić?
Może jakieś mega-ognisko, którego mega-ciąg wyrzucałby zanieczyszczone powietrze ponad granicę inwersji
czyli ponad te 200-300 metrów?




21 marca

  Czytałem Tolkiena. "Frodo krążył po znajomych pokojach patrząc, jak blask
słoneczny przygasa na ścianach, a cienie wypełzają z kątów". Jak dawno już nie 
mieszkam u siebie, "in my place" jak trafnie powiadają Anglicy? 


  I zobaczyłem dziś wreszcie "Heaven" wg. scenariusza Kieślowskiego. 
Najlepszy film Kieślowskiego jaki
widziałem. Nagle zrozumiałem różne aspekty Jego twórczości. Z filmu zrobionego po Jego śmierci...
Dziwne. Na przykład ten motyw, gdzie miłość wiąże się fizjologicznie z nocnymi polucjami.
To charakterystyczne, to biologiczne, to takie 'a la Kieślowski'!


  Miłość. Jak ją zrozumieć, jak ją usprawiedliwić? Zwierzęta nie kochają. Wydaje się
że miłośc żadziej się zdarza w bardziej prymitywnych cywilizacjach. Więc po co i dlaczego 
zdarza się członkom Zachodniej kultury? Niemal każdemu!


  Myślę że miłość narodziła się w miastach. 



  
                






Copyright Mariusz Sapinski 2001-2005